Helaas heb ik toch weer slecht nieuws. Uit het pathologierapport (“plakjes onder de microscoop”) komt de verdenking naar voren dat er her en der nog kleine kankercelletjes kunnen zitten. De kans dat die er zijn, en in de komende paar jaar uitgroeien tot kanker, is (citaat:) “best wel groot”. En aangezien ze nu nog klein zijn (en dus op een scan niet zichtbaar), vallen de opties opereren of bestralen af. Dus blijft er (behalve niets doen) maar een optie over.
Ik krijg twee chemokuren van ieder drie weken, aansluitend. De eerste zes dagen van iedere kuur ben ik opgenomen in het Antoni van leeuwenhoekziekenhuis. (Jaja; volpension, met elke dag 4+2 uur een infuus in m’n arm.) Maandag a.s. begint het hele circus. Na die 2×3 weken begint de herstelperiode.
De richtlijn voorspelde in mijn ogen drie kuren, maar dat zijn er dus twee geworden. Want het wordt gezien als ‘adjuvante chemo’, omdat ze al een flink groot gebied verwijderd hebben. Dat is uiteindelijk de winst van m’n afgelopen operatie, waarvan ik overigens goed aan het herstellen ben. Met slechts twee kuren is de kans op / mate van nevenschade (gehoorverlies, gevoelloze pianovingers, longschade) kleiner. Dat het er slechts twee worden, is het beste nieuws wat er te halen viel… …ik ben dus ook ’n beetje opgelucht.
Het betreft voor de volledigheid een relatief zeldzame vorm, dus iedereen met tips en raad zou zich ook zomaar eens kunnen vergissen, al zijn veel chemokuren vergelijkbaar. Gelukkig heb ik redelijk wat informatie ontvangen en kan ik proberen voor te sorteren op mogelijke bijwerkingen plus nevenschade. (Oogdruppels, antiseptische tandvleesgel, zacht-ruftende nachtcrème… plus: tandartscontrole en gehoormeting; ja je hoort het goed.)
Korte versie: ik ben tot mijn spijt tot ongeveer half mei uit de running.
************
Ik meld mij in ieder geval nog even online op zondag de 16e…. Eén dag voordat de pleuris uitbreekt.
