Zo. Eerste volledige dag zit erop. Ik voel me een beetje brak en futloos, maar om mij heen kijkend denk ik dat ik er tot nu toe genadig vanaf kom.
Een van m’n uitspraken eerder vandaag was: “Je leeft niet, je wordt geleefd.” Inmiddels snap ik het ‘spelletje’ beter, en valt er goed mee te leven. Je kunt bijvoorbeeld tijdens een excursie (Weg van m’n kamer!) aan de hand van de Bolheydt des Infuuszaks zien wanneer er een alarmpje gaat en je met spoed op je kamer terug moet zijn. (En ik weet hoe je het alarmpje uitzet, en omzet in actie van medische hand.)
En het leukste: ik ben in no-time vrienden geworden met de uiterst coöperatieve afdelingskeukengoochelaars (dubbele woordwaarde), die blij zijn dat ik zelf mijn MCT dieet snap. Het resultaat van deze vriendschap smaakte een stuk beter dan gisteren! (Zie foto’s: before en after keukenbabbel.)
***********
Ik meld mij naar verwachting weer donderdagavond.
