Dit was een acceptabele dag. Beter dan vorige week vrijdag (chemoweek), …maar er is zeker ruimte om volgende week (tweede opkrabbelweek) nóg beter te maken. Ik had al wel weer wat meer energie vandaag, en ben zelfs eventjes buiten geweest.
Minpuntjes zijn er ook. Verontrustend, beangstigend: onberekenbare smaak, en daaraan gekoppeld vlagen van misselijkheid. Mijn brein doet rare dingen. Allerlei eten en drinken wordt knalhard ‘binair’ ingedeeld in Goed of Fout. Tussenvormen bestaan niet, maar van Goed naar Fout switchen kan wel. En ik moet aansterken, zoveel is mij wel duidelijk.
Gelukkig heb ik wel wat goede opties ontdekt; overigens vaak pittiger dan ik in het verleden leuk vond. (Misschien vergelijkbaar met wat sommige covidpatiënten ook hebben leren kennen.) Erg verstorend en moeilijk werkbaar op de lange duur. Hopelijk duurt het niet lang.
Het antigif blijft ongeveer zes dagen (werkzaam) in je lijf, dus vandaag wordt de laatste portie uit geplast. Daarmee is de werking dan ook voorbij, en kan mijn lichaam het herstel verder vormgeven zonder ondertussen nog klappen te moeten verduren. Fijn idee!
Ook een fijn idee: wat ik allemaal meemaak is op zich een persoonlijk traject; je moet het helemaal zelf doen en ondergaan. Maar wel met een niet aflatende stroom van minstens 70 lieve kaartjes en cadeautjes. Nooit geweten dat ik zoveel betrokken vrienden had. Daarvan ben ik best wel onder de indruk geraakt. (Mijn postbode ook …)
***********************
Ik meld mij naar verwachting weer dinsdagavond.
