De communicatie rondom mijn Midweek AvL verliep niet vlekkeloos. Bijvoorbeeld (een niet onbelangrijk detail) de vertrekdag, waarvoor je vervoer geregeld moet hebben. Volgens de officiële communicatie zou dat zaterdag zijn. Bleek (toen ik met info van lotgenoten in m’n achterhoofd een praatje ging maken met het bevoegd gezag) zondag te zijn. So be it…
Gebruikmakend van het beeld ‘Licht aan het eind van de tunnel’: mijn eerste chemoweek zie ik als een riool. (Zie foto.) Wel licht aan het eind van de buis, maar je wordt links en rechts door de ratten besnuffeld, en moet bij vlagen flink door de shit. Maar voor een goed doel: mijn type is behoorlijk chemosensitief dus grote kans dat dit allemaal zin heeft.
Nog twee dagen ‘antigif’ en dan twee weken thuis. De eerste week werkt het spul nog door en verwacht men nog wat verslechtering. Daarna weer een weekje opkrabbelen, om vervolgens aan de volgende serie te beginnen.
Ook elke dag heeft een lichtpuntje aan het eind van de rioolbuis: vandaag (en gisteren) Mohammed! “Mijn” privé kok, die het leuk vindt om samen te puzzelen wat hij voor me gaat maken, volgens de richtlijnen van mijn vetarm dieet. Samen komen we tot mooie creaties, zie foto’s.
*********
Ik meld mij naar verwachting weer zaterdagavond.
