Inmiddels voel ik het herstel beginnen, tenzij het wishfulle positiviteit is. Maar veel is het (nog) niet. Het was niets, en is nu gelukkig een weinigje.
Even een wandelingetje, in ouwe lullen-tempo en dan moet ik al weer een dutje. Om gek van te worden.
Maar: ik (brekend nieuws!) heb inmiddels mijn tas met ziekenhuispullen uitgemest; daar ontbrak tot nu toe de puf voor. Mijn bomkrater is weer leefbaar, en blijft dat hopelijk de hele volgende week.
*********
Ik meld mij naar verwachting weer donderdagavond.
